Jeśli zwykle dostajesz swędzenia i kichania w pobliżu innych kotów, nie martw się - jestem prrridealny dla ludzi z alergią! Jestem tak zwaną rasą hipoalergiczną, co oznacza, że moja skóra i ślina wydzielają bardzo niski poziom białka Fel d 1, alergenu, który może powodować nieprzyjemne reakcje u ludzi. Podczas gdy żaden z nas, kotków, nie jest w 100% hipoalergiczny, ja jestem tak dobry, jak to tylko możliwe, więc możesz dać mi wszystkie pieszczoty i przytulanie, które ty (i ja) chcesz!

My, rosyjscy bluesmani, nosimy w sobie aurę tajemniczości, co jest właściwe, ponieważ ludzie nie są pewni, jak dokładnie powstaliśmy. Większość ludzi uważa, że moimi najwcześniejszymi przodkami były rodzime koty z Wysp Archangielskich (aka Archangielsk) w północnej Rosji. Jest to bardzo zimny region i nasze piękne podwójne płaszcze chroniłyby nas w mroźnych temperaturach. Jesteśmy wspaniałą, elegancką i królewską rasą, więc nie jest zaskoczeniem, że ludzie wierzą, że pochodzimy od kotów trzymanych przez rosyjskich carów. Ludzie uważają, że po raz pierwszy opuściliśmy Rosję około 1860 roku, kiedy rosyjscy marynarze zabrali nas ze sobą do Anglii i Europy Północnej. Zrobiliśmy furorę, kiedy po raz pierwszy wystawiono nas na wystawie kotów w londyńskim Crystal Palace w 1875 roku. Wtedy nazwano nas Archangel Cat i pokazano obok innych niebieskich ras kotów: Korat, Chartreux i British Shorthair (aka British Blue). Może i jesteśmy tego samego koloru co te koty, ale zawsze byliśmy klasą samą dla siebie. Ludzie zdali sobie z tego sprawę w 1912 roku, kiedy uznali nas za własną, odrębną rasę. Angielscy i skandynawscy hodowcy pracowali nad stworzeniem linii krwi dla dzisiejszego Russian Blues, ale II wojna światowa przerwała program hodowlany i prawie wyginęliśmy! Ci nieliczni, którzy pozostali, zostali skrzyżowani z syjamami o niebieskim punkcie i brytyjskimi krótkowłosymi. Moi przodkowie przybyli do Ameryki na początku lat 1900, ale tak naprawdę wybuchliśmy dopiero po II wojnie światowej, kiedy Amerykanie rozpoczęli program hodowlany. Wykorzystali oni europejskie linie krwi do dalszego rozwoju naszego standardu rasy, zwłaszcza naszych dużych uszu, pluszowej niebieskiej sierści i uderzających zielonych oczu. Zostaliśmy oficjalnie uznani przez Cat Fanciers' Association w 1949 roku, a nasza popularność w Ameryce wzrosła w latach 60-tych. Dziś jesteśmy jedną z najpopularniejszych (i najpiękniejszych) ras kotów w CFA!