My, Maine Coony, naprawdę zasłużyliśmy na nasz przydomek łagodnego olbrzyma. Poprzednimi dwoma rekordzistami Guinnessa na najdłuższego kota świata były oba Maine Coony! Pierwszy, Stewie, był szarym tabby, który mierzył 48,5 cala długości - to nieco ponad 4 stopy! Obecnym (żyjącym) rekordzistą jest Barivel, który mierzy 47,2 cala. Choć Barivel nie jest tak długi jak Stewie, miał tylko 2 lata, gdy zdobył tytuł. Ponieważ Maine Coons mogą rosnąć do wieku 4 lub 5 lat, Barivel może nadal zostać najdłuższym kotem świata!

Chociaż nazwa Maine Coon sprawia, że jest całkiem jasne, skąd pochodzę, ludzie mają wiele ciekawych teorii na temat tego, jak powstaliśmy. Wszyscy zgadzają się, że moja rasa w obecnej postaci pochodzi ze stanu Maine - i jesteśmy oficjalnym kotem stanowym Maine (duh!). Istnieje jednak wiele fascynujących opowieści o tym, jak moi najwcześniejsi przodkowie przybyli do Ameryki. Ze względu na mój krzaczasty ogon i wspólne brązowe umaszczenie tabby, niektórzy ludzie wierzą, że moi przodkowie byli w rzeczywistości hodowani z szopami! Oczywiście, nie jest to biologicznie możliwe, ale dodało to \"coon\" do mojego imienia! Inna słynna opowieść ludowa dotycząca przybycia moich przodków do Stanów Zjednoczonych mówi, że pochodzimy od sześciu kotów rasy tureckiej Angora należących do królowej Francji, Marii Antoniny. Jak mówi historia, królowa planowała ucieczkę do Ameryki podczas Rewolucji Francuskiej, w czym pomógł jej kapitan statku Stephen Clough z Wiscasset w stanie Maine. Chociaż nigdy nie udało jej się dotrzeć na pokład, jej koty to zrobiły i dlatego legenda mówi, że rasa Maine Coon powstała w wyniku hodowli królewskich Angorów z kotami domowymi. Choć to wszystko zabawne historie, najbardziej prawdopodobnym wyjaśnieniem (z genetycznego punktu widzenia) jest to, że najwcześniejsze Maine Coony były mieszanką kotów domowych i norweskich kotów leśnych, które przypłynęły do Ameryki wraz z Wikingami i innymi europejskimi żeglarzami! Niezależnie od tego, skąd pochodzimy, jesteśmy wytrzymałymi kotami pracującymi, które były dobrymi myszami na statkach i kotami stajennymi w gospodarstwach. Nasze futro - w tym kępki uszu, \"śnieżne\" łapy i krzaczasty ogon - zostały zaprojektowane tak, aby zapewnić nam ciepło, gdy pomagaliśmy naszym ludziom w mroźnych i śnieżnych zimach w Nowej Anglii. Jako rdzennie amerykańska rasa byliśmy bardzo popularni w Stanach Zjednoczonych... to znaczy do czasu, gdy pojawiła się rasa perska i zajęła nasze miejsce. W latach 50. ubiegłego wieku zostaliśmy prawie całkowicie wytępieni! Na szczęście grupa ludzi, którzy byli pasjonatami utrzymania naszej rasy przy życiu, utworzyła w 1968 roku Stowarzyszenie Hodowców i Miłośników Maine Coon. Zostaliśmy uratowani, a nasza rasa została oficjalnie uznana przez Cat Fanciers' Association w 1976 roku. Dziś znów jesteśmy na szczycie jako 5. najpopularniejsza rasa kotów!