Jestem pewien, że nikomu z Was nie jest obcy ten wirus, ale jest to poważny i wysoce zakaźny wirus zwierzęcy, który atakuje większość psów, a zwłaszcza szczenięta. Jest to również jeden z najbardziej prawdopodobnych wirusów powodujących śmierć psa w okresie szczenięcym, dlatego początkujący opiekunowie muszą zwracać na niego uwagę przy zakupie i opiece nad psem!

I. Co to jest mikrocefalia?

Mikrocefalia psów jest wirusem, który powoduje ciężką biegunkę, wymioty i senność u psów. Nie jest on zaraźliwy dla ludzi, ale może być łatwo przeniesiony na zwierzęta z tego samego miotu. Jeśli podejrzewasz, że Twój pies ma objawy mikrocefalii, natychmiast skontaktuj się z lekarzem weterynarii w celu podjęcia wczesnego leczenia i powrotu do zdrowia.

II. Objawy mikrocefalii u psów

Makrowirus jest tak podstępny, ponieważ atakuje komórki w szpiku kostnym i jelitach zwierzęcia. Po zaatakowaniu szpiku kostnego spada liczba białych krwinek u zwierzęcia, co zwiększa ryzyko infekcji. Układ odpornościowy zaczyna się wyłączać. W przypadku uszkodzenia komórek jelitowych dochodzi do uszkodzenia wyściółki jelita i organizm nie jest już w stanie wchłaniać składników odżywczych ani prawidłowo trawić pokarmu. Objawami choroby są nudności, wymioty i ciężka biegunka. Biegunka ta ma zwykle nieprzyjemny zapach krwi.

Kiedy choroba ta odbija się na organizmie psa, staje się on bardzo słaby i odwodniony. U psów może rozwinąć się sepsa, czyli zakażenie krwi, do którego może dojść, gdy ściana jelita przestanie pełnić funkcję bariery chroniącej przed bakteriami. Niestety, wiele psów nie przeżyje, dlatego najlepszym sposobem zapobiegania tej chorobie jest wczesne wykrycie i odpowiednio wczesne szczepienie. Nie u wszystkich psów będących nosicielami wirusa makro wystąpią ciężkie objawy. W niektórych przypadkach u dorosłych psów mogą wystąpić łagodne objawy.

Początkowe stadia mikrocefalii
U psów dotkniętych chorobą początkowo brak jest energii i pożywienia, następnie nagle pojawiają się wymioty i biegunka, u psów występuje temperatura od 39,5 do 41 stopni Celsjusza, utrata apetytu, depresja, wodnisty wyciek z oczu i nosa, kichanie, biegunka oraz stopniowe zwiększenie liczby i objętości wypróżnień.

Środkowe stadium mikrocefalii
Pies będzie absolutorium galaretowate śluzu i stolca krwi, różowy do brązowawo-czerwony, stolec jest bardziej rozcieńczony niż wcześniej, bardziej rybne; wymioty więcej niż, jeść, co wymioty, czasami wymioty są jasnoczerwone; dotkniętych pies jest biedny duch jak leżeć, miłość do picia wody.

Późne stadium mikrocefalii
Bardzo słaby nastrój, zmęczony, brak reakcji, zapadnięte oczy, szorstkie włosy z tyłu, słaba elastyczność skóry, suchość w jamie ustnej, suche lusterko nosowe i warstwa białego nalotu na lusterku nosowym; zimne zakończenia kończyn, osłabienie kończyn, więcej leżenia, letarg, oznaki odwodnienia; osłabienie perystaltyki przewodu pokarmowego, przyspieszone tętno, przyspieszony oddech, czasami można wyczuć kwaśny zapach wydychanego powietrza przez chorego psa; wymioty i biegunka obfite, wymiociny i biegunka jasnoczerwone, widoczna błona śluzowa blada; mocz żółty, czasami mało lub wcale, badanie papierkiem pH, mocz jest silnie kwaśny, czyli kwasica.

Przyczyny choroby mikroskopowej
Najczęstszą przyczyną choroby mikroskopowej jest szczenię, które nie zostało zaszczepione i staje się podatne na tę chorobę. Pies z upośledzonym układem odpornościowym jest również narażony na mikrocefalię. Pies może zarazić się mikrocefalią po kontakcie z wirusem, który dostaje się do organizmu psa przez jamę ustną. Aktywacja wirusa w organizmie trwa od trzech do siedmiu dni.

W ciągu kilku dni wirus zaczyna być wydalany z kałem szczenięcia. W tym momencie może on zaatakować inne psy, chociaż objawy pojawiają się zazwyczaj dopiero po kilku dniach. Wirus jest nadal wydalany z organizmu zwierzęcia podczas choroby i przez kilka tygodni po wyzdrowieniu.

Makrowirus przez długi czas pozostaje stabilny w środowisku. Twoje buty mogą z łatwością przenieść wirusa w inne miejsca. Psy nie muszą mieć bezpośredniego kontaktu z odchodami, aby zarazić się mikrowirusem. Cząsteczki makrowirusa mogą przetrwać w środowisku zewnętrznym od pięciu do siedmiu miesięcy, a w zimnym klimacie nawet dłużej, dlatego po urodzeniu psa z mikrocefalią należy go wysterylizować na sześć miesięcy, zanim będzie można mieć nowego szczeniaka.

Diagnoza
W diagnostyce mikrocefalii dużą rolę odgrywa wywiad i objawy występujące u psa, ale ostateczne rozpoznanie stawia się na podstawie testów paskowych, które różnią się w zależności od diagnozy. Mikrocefalia polega na badaniu kału psa, który następnie umieszcza się na karcie testowej, a wyniki pojawiają się w czasie krótszym niż dziesięć minut.

Jeśli wynik badania kału jest pozytywny, lekarz weterynarii prawdopodobnie zaleci przeprowadzenie dalszych badań w celu oceny uszkodzeń komórek krwi i narządów spowodowanych przez tę chorobę. Im szybciej Twój pies zostanie zbadany przez lekarza weterynarii, tym większe są jego szanse na wyzdrowienie.

Leczenie
Niestety, nie istnieje całkowite wyleczenie i wymaga ono wczesnego wykrycia oraz pewnych nakładów finansowych, które obejmują hospitalizację i intensywną opiekę. Opieka domowa jest zwykle nieskuteczna w przypadku psów, które są już poważnie chore. Leczenie ogólne obejmuje następujące czynności.

Podawanie płynów dożylnie
Antybiotyki zapobiegające sepsie
Leki przeciw mdłościom lub leki przeciw nudnościom
Zapobieganie dalszym uszkodzeniom wyściółki żołądka i przełyku spowodowanym nudnościami i wymiotami
Odrobaczanie. Dzieje się tak dlatego, że obecność pasożytów jelitowych może zwiększyć szkody spowodowane przez mikrosomię i uniemożliwić powrót do zdrowia.
Co to jest mikrocefalia u psów? Jakie są objawy mikrocefalii psów? Jak nowe urządzenia do zbierania odchodów powinny zapobiegać mikrocefalii psów?
W zależności od stanu psa i fachowej opinii lekarza weterynarii, może on zalecić alternatywne metody leczenia. Mogą one obejmować leki przeciwzapalne, przeciwwirusowe, transfuzje osocza itp. Jeśli pies jest leczony z powodu mikrowirusa, może być narażony na hospitalizację. Mikrocefalia nie jest dobrze leczona, więc koszt leczenia nie jest zbyt tani, prawdopodobnie setki do tysięcy dolarów, a przeżywalność psów wynosi zwykle około 70-80%, pod warunkiem, że choroba zostanie wcześnie wykryta i poddana leczeniu.

Co to jest mikrocefalia u psów? Jakie są objawy mikrocefalii u psów? W jaki sposób nowe urządzenia do zbierania odchodów powinny zapobiegać mikrocefalii u psów?
Stan Twojego psa nieco się poprawił po zastosowaniu leczenia, a ponieważ leczenie nie zostało jeszcze zakończone, lekarz weterynarii może zasugerować podawanie mu przez kilka dni leków przeciwbiegunkowych. Przez kilka pierwszych dni stolec Twojego psa może być bardzo luźny, ponieważ jelita powoli się goją i pies jest gotowy do jedzenia. W tym czasie nie należy podawać mu ciężkich pokarmów, lecz raczej lekkie jedzenie.

Na szczęście, po całkowitym wyzdrowieniu, pies wybredny nie będzie miał żadnych problemów zdrowotnych. Gdy pies wyzdrowieje, będzie o wiele bardziej odporny niż przeciętny szczeniak, a może nawet będzie odporny przez całe życie.

Po trzecie: Jak zapobiegać mikrocefalii

Ponieważ makrowirus jest chorobą śmiertelną i zakaźną, kluczowe znaczenie ma zapobieganie. Oto jak uchronić szczeniaka przed skutkami mikrocefalii.
Szczep się na czas. Zabieraj psa na regularne szczepienia, a także rozmawiaj z lekarzem weterynarii o jego aktualnym stanie zdrowia i niezwłocznie zgłaszaj wszelkie objawy choroby.
Nie wyprowadzaj nieszczepionego szczeniaka w miejsca publiczne przed upływem tygodnia od szczepienia, a dopiero potem zabieraj go na spacer, aby poznał świat. Odporność szczenięcia nie jest znana do 16 tygodnia życia, a odporność wywołana szczepionką nie jest w pełni skuteczna do 5-10 dni po szczepieniu.
Co to jest mikrocefalia u psów? Jakie są objawy mikrocefalii u psów? W jaki sposób nowe urządzenia do zbierania odchodów powinny zapobiegać mikrocefalii psów?
Ponieważ wirus jest wysoce zakaźny dla innych psów, należy podjąć kroki w celu zdezynfekowania skażonych miejsc, które kiedykolwiek były używane przez psa z mikrocefalią. Nawet jeżeli pies z mikrocefalią przebywał w danym miejscu przez krótki okres czasu i nie wypróżnił się tam, musisz zdezynfekować miejsce skażenia. Pamiętaj, że mikroskopijny wirus może pozostać na łapach i sierści psa i w ten sposób się rozprzestrzeniać.

W szpitalu weterynaryjnym maleńki pies zostanie odizolowany, a personel szpitala wyczyści miejsce, w którym przebywa, specjalnym środkiem dezynfekującym, który zabija maleńkiego wirusa. Ogólnie rzecz biorąc, malutki wirus nie będzie żył w domu dłużej niż miesiąc, ale mimo to należy dokładnie oczyścić to miejsce. Zabrudzoną pościel należy wyrzucić, a wszystkie używane przez nią przedmioty należy również uprzątnąć.

W zależności od warunków, makrowirus może przetrwać na zewnątrz w niskich temperaturach przez okres od pięciu do siedmiu miesięcy. Jeśli w domu mieszka nieszczepione szczenię, należy je odizolować u znajomych lub w pomieszczeniu, w którym chory pies nigdy nie przebywał i którego nie dotykał przez co najmniej miesiąc, a dom należy zdezynfekować wewnątrz i na zewnątrz.